Een treetje hoger in Tsjechië

Voor het eerst sinds 2007 is het IDM-kampioenschap te gast op het Autodrom Most in Tsjechië. Voor Pepijn een hernieuwde kennismaking: destijds met de 125 cc Juniorcup en nu, 12 jaar later, op de 1000 cc Superbike. Veel vloeiende bochten en een hoge topsnelheid; een baan die Pepijn wel ligt. En dat blijkt, want aan het eind van dit raceweekend kunnen we heel wat puntjes bijschrijven.

Trainingen

In de drie vrije trainingen verloopt alles volgens plan. We hoeven niet vanaf nul te beginnen aangezien Pepijn hier twee weken geleden al anderhalve dag heeft getest. Tijdens alle sessies is Pepijn in de top vijf te vinden. De basisafstelling is dus snel gevonden en er wordt nog gewerkt aan kleine details om zo hier en daar nog een tiende seconde te winnen. De vrijdag wordt afgesloten met een goed gevoel voor de kwalificaties.

Over die kwalificaties kunnen we kort zijn. Nadat het de hele nacht heeft geregend is het asfalt de volgende morgen nog niet overal droog. We gaan er nog niet direct uit en aan de hand van de rondetijden van de concurrentie wachten we het moment af om de baan op te gaan. Na zo’n 10 minuten rijdt Pepijn de pitbox uit. Na een paar rondjes zit er gezien de sectortijden een snelle ronde aan te komen. Toch breekt Pepijn deze ronde af en komt de pitsstraat inrijden. Hij heeft gemerkt dat er iets niet goed is aan de motor. Bij een inspectie blijkt dat er een sensor kapot is gegaan. Er wordt snel een nieuwe gemonteerd, maar helaas begint het op dat moment ook weer  te regenen en is het niet meer verantwoord om er op slicks uit te gaan. Wisselen naar regenbanden heeft geen zin, omdat hiermee geen snellere tijd kan worden gezet. We moeten het doen met de voorlopig 11^e tijd.

Ook in Tsjechië heeft de weerman het wel eens bij het verkeerde eind. Ondanks de weersvoorspelling voor de middag, bewolkt met een zonnetje, blijft het de hele dag regenen. Helaas zit een verbetering van de tijden er in de tweede sessie dus niet in. Pepijn moet definitief starten vanaf P11. Jammer gezien de resultaten in de vrije training, maar het is niet anders. We moeten het er mee doen en hopen dat Pepijn met een goede start direct naar voren kan komen.

Raceday

Na de verregende zaterdag is het een dag later stralend mooi weer. Pepijn zit er vooraan bij in de warm-up. We hebben er zin in. Laat de races maar komen! Pepijn flikt het weer om bij de start een flink aantal plaatsen goed te maken. Bij het ingaan van de eerste chicane is hij al vijf man voorbij. En bij de eerste doorkomst op start/finish moet Toni Finsterbusch er aan geloven en een ronde later Stefan Kerschbaumer. Pepijn is ‘a man on a mission’. De jacht wordt nu ingezet op onze Italiaanse vriend Alessandro Polita. De vierde plaats wordt vanzelf een derde als Erwan Nigon onderuit gaat.

Pepijn kruipt steeds dichter naar Polita toe en bij het ingaan van de 8^e ronde weet hij op het rechte stuk uit de slipstream te komen en er voorbij te gaan. Inmiddels is ook Marc Moser aan een opmars bezig en sluit aan bij Pepijn en Polita. Ze maken er een mooi gevecht van met z’n drieën; voorlopig weet Pepijn zich goed te handhaven op de tweede positie. Aan de kop is Ilya Mikhalchik al uit het zicht verdwenen. Het lukt Pepijn niet om weg te lopen bij de andere twee kemphanen. Met nog zes ronden te gaan is het echter Polita die Pepijn terug pakt en een ronde later is ook Moser hem voorbij. Ze blijven echter bij elkaar, dus het kan nog alle kanten op. Twee ronden voor het eind trekt het toch iets elkaar en is voor Pepijn de kans op een podiumplaats verkeken. Toch zijn we tevreden met de vierde plaats; helemaal als je bedenkt dat hij van de 11^e startplaats komt. En in de tweede race mag hij, net als in Schleiz, vertrekken van polepositie.

Pepijn: “Het omleggen in de bochten ging tegen het eind van de race steeds zwaarder en hierdoor lukte het niet om de tweede plaats vast te houden. Zo meteen maar even kijken of we nog iets kunnen veranderen aan de motor voor race twee. Vanaf pole heb ik in ieder geval een betere uitgangspositie, dus we gaan zeker opnieuw een gooi doen naar het podium!”

Race 2

De start is opnieuw uitstekend en dat moet ook wel, want als een duveltje uit een doosje zit de vanaf P10 vertrokken Erwan Nigon, een van zijn naaste concurrenten in de tussenstand, al aan zijn achterwiel. De Fransman gaat in de volgende ronde echter in de fout en valt al ploegend door de grindbak veel plaatsen terug. Pepijn weet de koppositie vijf ronden vast te houden en dan is daar de oppermachtige en verwachte Ilya Mikhalchik die, gestart van P9, Pepijn in de zesde ronde passeert. Pepijn blijft de Oekraïner echter goed volgen en zo lopen ze samen uit op de achtervolgende groep met Jan Bühn, Alessandro Polita en Stefan Kerschbaumer. De strijd in dit groepje is ook mooi om te volgen gezien de stand op de ranglijst. Ook Marc Moser is hier inmiddels aangesloten. Julian Puffe, normaal gesproken ook voorin te vinden, kent een ongelukkig weekend door net als in de eerste race onderuit te gaan.

Met nog vier ronden te gaan moet Pepijn iets lossen bij Mikhalchik. De voorsprong op de achtervolgende groep is dermate groot, dat de tweede plaats normaal gesproken niet meer in gevaar komt. En door hun strijd om de derde plaats komen ze ook niet dichterbij. Toch blijft het altijd spannend tot aan de finishvlag. Maar als die valt is de tweede plaats binnen. Na de derde plaats in Schleiz een treetje hoger!

Pepijn: “Ik ben superblij met de tweede plaats. Het rijden ging nu makkelijker en ik kon lang aanhaken bij Mikhalchik. In de laatste paar ronden heb ik iets gas terug genomen om de tweede plaats zeker te stellen. Ik heb vandaag hele goede zaken gedaan voor het klassement; Nigon voorbij en Polita voor gebleven en nu de derde positie in handen.”